یادداشتی بر ظهیر

    من خانه ام را پر از رنگ می کنم پر از عطر زندگی گل میخرم نان گرم می کنم شعر مینویسم و باور میکنم که زندگی یعنی همین بهانه های کوچک خوشبختی…چای که مرغوب نباشد چیزی به آن اضافه می کنم؛چوب دارچینی، هِلی، نباتی، شده چند پَر بهار نارنج،چیزی که آن مزه یادداشتی بر ظهیر...

دیشب طبق عادت آخر شب ها کتابم را می خواندم. کتاب ظهیر پائولو کوئیلو.....

نوشته بود ....می خواهم راحت باشم و احساس حقارت نکنم از نداشتن وسایلی که به نظر دیگران مهم است...

باخودم فکر کردم واقعا همینطور است ... براستی قسمت اعظم نیازهای ما وحتی فعالیت های ما...، آنچه فکر می کنیم ضروری است ،بخاطر این است که از حجم حقارت ها کم کنیم ... و شاید آن وسیله و کالا مورد نیاز واقعی ما نیست...

یادداشتی بر ظهیر...